Il n'y a pas une annotation en français. Présenté est une annotation en Néerlandais.
In 2003 is hier een rivierpraam, De Meern 4 aangetroffen. Onderzoek naar het schip De Meern 4 heeft uitgewezen dat de vindplaats relatief complete scheepsresten bevat. Met uitzondering van de hoogst gelegen delen van het achterschip, met name aan bakboord, is het schip opmerkelijk compleet bewaard gebleven. In 2005 werd het schip onderzocht tezamen met leden van het BBC televisieprogramma Time Team. Het eikenhout van het 35 meter lange schip werd met jaarringonderzoek gedateerd op 85 ± 5 jaar na Chr. en het was afkomstig uit huidig Nederland. Het is het oudste teruggevonden Romeinse vrachtschip van Noordwest-Europa. Besloten is het wrak van de Meern 4 ter plekke te behouden.
Het schip dat naar verwachting ongeveer 4 bij 27 meter meet is aangetroffen tegen de staanders van de oeverbeschoeiing, langs het tracé van de Romeinse Limesweg. Het oosteinde van het schip ligt hoog tegen de oever ingebed in zavelige oeverafzettingen. Daardoor is 2,5 meter van het uiterste einde (waarschijnlijk de achtersteven) volledig vergaan en alleen nog herkenbaar als grondspoor. In het schip zijn enkele tientallen blokken basalt aangetroffen, van dezelfde partij waarmee het talud van de aanpalende oeverzone was bedekt. De vraag is of de basaltblokken als ballast in het schip zijn geplaatst om het schip op zijn plaats te houden, wat zou betekenen dat het bewust is afgezonken tegen de beschoeiing. Op grond van een onder de basaltblokken gevonden houten balk, die vermoedelijk tot de kade heeft behoord, is het echter ook goed mogelijk dat het schip tegen de kade is gebotst, waarna het basalt in het schip terecht is gekomen.
Aanvankelijk leek het schip kenmerkend voor de Romeinse grote riviervrachtschepen in Noordwest-Europa, het type Zwammerdam. Groot was de verrassing toen bij het onderzoek bleek dat De Meern 4 unieke mediterrane constructie-elementen heeft, zoals een geheel door veren en deuvels verbonden scheepshuid, die bij andere schepen van dit type ontbreken. Het ziet er naar uit dat de Romeinen een aan de Noordwest-Europese omstandigheden aangepaste riviervrachtschip ontworpen hebben, waarbij mediterrane en niet-mediterrane scheepsbouwtechnieken werden gecombineerd. Aannemelijk is dat de vroege schepen zijn ontwikkeld voor bulktransport in opdracht van het Romeinse leger of aan het leger gerelateerde handelaren.123
Références
- ↑IJtsma, A., E.P. Graafstal en M.C.M. Langeveld 2004. Utrecht-Vleuten/De Meern - De Balije II. Archeologische kroniek provincie Utrecht 2002-2003, blz. 181-194.
- ↑Langeveld, M.C.M., A. Luksen-IJtsma en E.P. Graafstal 2010. Wegens Wateroverlast. LR 39 De Balije II: wachttorens, rivierdynamiek en Romeinse infrastructuur in een rivierbocht (Basisrapportage Archeologie 11). Utrecht, Cultuurhistorie gemeente Utrecht.
- ↑ARCHIS-waarneming 55390.
Time Team visited the site to unearth a perfectly preserved Roman boat. The Team was invited by Dutch archaeologists to help rescue crucial evidence from a 35-metre-long barge that once transported goods along the Rhine. The river - the 'motorway of Roman Europe', as one of the Dutch experts described it - was the vital supply line between Roman Britain and the rest of the empire. This would be the last chance to investigate the boat before the bulldozers moved in. The boat itself would be preserved, but buried beneath a cycle route.
http://www.youtube.com/watch?v=9ATMSGEu9R4
In 2003 is hier een rivierpraam, De Meern 4 aangetroffen. Onderzoek naar het schip De Meern 4 heeft uitgewezen dat de vindplaats relatief complete scheepsresten bevat. Met uitzondering van de hoogst gelegen delen van het achterschip, met name aan bakboord, is het schip opmerkelijk compleet bewaard gebleven. In 2005 werd het schip onderzocht tezamen met leden van het BBC televisieprogramma Time Team. Het eikenhout van het 35 meter lange schip werd met jaarringonderzoek gedateerd op 85 ± 5 jaar na Chr. en het was afkomstig uit huidig Nederland. Het is het oudste teruggevonden Romeinse vrachtschip van Noordwest-Europa. Besloten is het wrak van de Meern 4 ter plekke te behouden.
Het schip dat naar verwachting ongeveer 4 bij 27 meter meet is aangetroffen tegen de staanders van de oeverbeschoeiing, langs het tracé van de Romeinse Limesweg. Het oosteinde van het schip ligt hoog tegen de oever ingebed in zavelige oeverafzettingen. Daardoor is 2,5 meter van het uiterste einde (waarschijnlijk de achtersteven) volledig vergaan en alleen nog herkenbaar als grondspoor. In het schip zijn enkele tientallen blokken basalt aangetroffen, van dezelfde partij waarmee het talud van de aanpalende oeverzone was bedekt. De vraag is of de basaltblokken als ballast in het schip zijn geplaatst om het schip op zijn plaats te houden, wat zou betekenen dat het bewust is afgezonken tegen de beschoeiing. Op grond van een onder de basaltblokken gevonden houten balk, die vermoedelijk tot de kade heeft behoord, is het echter ook goed mogelijk dat het schip tegen de kade is gebotst, waarna het basalt in het schip terecht is gekomen.
Aanvankelijk leek het schip kenmerkend voor de Romeinse grote riviervrachtschepen in Noordwest-Europa, het type Zwammerdam. Groot was de verrassing toen bij het onderzoek bleek dat De Meern 4 unieke mediterrane constructie-elementen heeft, zoals een geheel door veren en deuvels verbonden scheepshuid, die bij andere schepen van dit type ontbreken. Het ziet er naar uit dat de Romeinen een aan de Noordwest-Europese omstandigheden aangepaste riviervrachtschip ontworpen hebben, waarbij mediterrane en niet-mediterrane scheepsbouwtechnieken werden gecombineerd. Aannemelijk is dat de vroege schepen zijn ontwikkeld voor bulktransport in opdracht van het Romeinse leger of aan het leger gerelateerde handelaren.123
Références
- ↑IJtsma, A., E.P. Graafstal en M.C.M. Langeveld 2004. Utrecht-Vleuten/De Meern - De Balije II. Archeologische kroniek provincie Utrecht 2002-2003, blz. 181-194.
- ↑Langeveld, M.C.M., A. Luksen-IJtsma en E.P. Graafstal 2010. Wegens Wateroverlast. LR 39 De Balije II: wachttorens, rivierdynamiek en Romeinse infrastructuur in een rivierbocht (Basisrapportage Archeologie 11). Utrecht, Cultuurhistorie gemeente Utrecht.
- ↑ARCHIS-waarneming 55390.
