Lange tijd is er onduidelijkheid geweest over de precieze aard van de Romeinse bewoning en aanwezigheid te Kester. Het toponiem doet een vroeg-Romeins kamp vermoeden maar daar zijn geen aanwijzingen voor. Wel is door geofysisch onderzoek duidelijk geworden dan Kester een typische vicus is met smalle maar diepe huizen (''Streifhaüser') aan weerszijden van de weg. De vicius is mogelijk organisch gegroeid op een kruispunt van twee Romeinse wegen (noord-zuid zoals aangeduid op de kaart maar ook een weg in west-oostelijke orientatie)1.
Het vicusterrein is een beschermd archeologisch gebied (Ministerieel Besluit d.d. 25 mei 2016).
Het tracé van de weg met noord-zuidorientatie komt overeen met dat van de Edingsesteenweg die in 1956 doorgetrokken werd. Daarvoor maakte de weg een oostelijke boog. Bij het rechttrekken van de steenweg in 1956-’57 kon Prof. Dr. Mertens vaststellen dat de Romeinse weg wel degelijk rechtdoor liep,. Hij ontdekte ook een kruispunt met een tweede weg met oost-west verloop en suggereerde dat dit misschien de verbinding Tongeren-Kassel was. Bij later onderzoek bleek de verharding van de oost-west weg op te houden buiten de directe omgeving van de vicus en de stelling van Mertens werd ondertussen grotendeels verlaten.
Zie ook
- Elke Wesemael & David Depraetere, Geofysisch onderzoek op de Gallo-Romeinse vicus van Kester en de villasite ‘Lombergveld’ te Gooik (Vl. Brabant). Onderzoek voor de VLM-Regio Oost in het kader van het ruilverkavelingsproject Gooik. In: Signa Romana 4-2015.
- Thesis vicus Kester
- oar publicaties AIVT001-01
- persinfo: amateurarcheoloog-vindt-romeinse-woning-langs-edingsesteenweg
- persinfo: archeologische-vondsten-moeten-gemeld-worden
Referenzen
- ↑Elke Wesemael & John Nicholls: Geofysisch onderzoek op een aantal archeologische sites in de gemeente Gooik. Aaron rapport 208, 2014.